раскіслі́ць, ‑лю, ‑ліш, ‑ліць; зак., што.

Спец. Ачысціць метал, выдаліўшы з яго лішні кісларод.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Лішэнь ’надта, вельмі’ (Сцяшк.). Да лі́шні > лі́шне (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

дадатковы, лішні

Слоўнік сінонімаў і блізказначных слоў, 2-е выданне (М. Клышка, правапіс да 2008 г.)

Лі́шшы ’горшы’, ’лішні, большы, празмерны’ (Нас.) — параўнальная ступень прыметніка ліхі < прасл. lix‑ъ: lix‑jьs > lišь + i > lišii.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

завучы́цца, ‑вучуся, ‑вучышся, ‑вучыцца; зак.

Разм. Старанна вучачы што‑н., забыцца на ўсё іншае, правесці за заняткамі лішні час. // Стаміцца ад працяглай вучобы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

гу́зка, ‑і, ДМ ‑зцы; Р мн. ‑зак; ж.

1. Разм. Хваставая частка тулава птушкі; задок.

2. Спец. Лішні хвосцік у літары, які атрымліваецца пры адліўцы шрыфтоў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

часо́васць, ‑і, ж.

Уласцівасць часовага. Пагранічнікі туліліся ў простых сялянскіх хатах.. Безумоўна, гэта было часова. Аднак, новы камандзір не хоча, каб гэтая часовасць цягнулася лішні дзень. Брыль.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

приве́сок м., разг.

1. (довесок) дава́жка, -кі ж.;

2. (лишнее, ненужное добавление к чему-л.) лі́шні дада́так.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

амбара́с, -су м., разг. беспоко́йство ср., хло́поты ед. нет;

нашто́ мне лі́шні а.? — к чему́ мне ли́шнее беспоко́йство?

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

прыве́сак, ‑ска, м.

Дадатак да чаго‑н., звычайна лішні, непатрэбны. З. Бядуля адчуваў пульс жыцця, і таму ідэя барацьбы і сацыяльных змен не была прывескам да яго твораў, але сэнсам іх. Кучар.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)