ква́сіцца, ‑сіцца; незак.
1. Станавіцца кіслым, квашаным; кіснуць. У бочках квасіцца капуста.
2. Зал. да квасіць.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
закиса́ть несов. укіса́ць, закіса́ць, кі́снуць; (прокисать) скіса́ць; (о молоке) скіса́цца.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
абры́згнуць, ‑гне; пр. абрызг, ‑ла; зак.
Пачаць кіснуць (пра малако). [Пакупніца:] — Што ж гэта вы падвялі нас з малаком? — Абрызгла? — спалохалася Вера. Пальчэўскі.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Ґі́знуць ’кіснуць’ (Сцяц.). Дыялектная змена (азванчэнне к‑ > г‑ і ‑с‑ > ‑з‑) слова кі́снуць. Азванчэнне нярэдка бывае ў гаворках, калі ў слове ёсць гукі р, л, н.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Ква́сіцца ’кіснуць’ (ТС). Гл. квас.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Кісля́чка ’рагатуха’ (Нас.). Гл. кіснуць 2.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Выкіса́ць ’вымакаць (аб гародніне)’ (Выг. дыс.). Да кіснуць (гл.).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
◎ Кі́зі, кізікі — у выразе распусціць кізі, кізікі ’расплакацца’ (ТС). Магчыма, да кіснуць (гл.).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Ква́сіць ’дабаўляць кіслаты ў страву’, ’паставіць кіснуць’ (ТСБМ, Сл. паўн.-зах., КЭС, лаг.). Укр. квасити, рус. квасить, балг. квася ’тс’, серб.-харв. ква̏сити ’мачыць, увільгатняць’, польск. kwasić ’квасіць’, чэш. kvasiti, славац. kvasiť ’тс’ і інш. Прасл. kvasiti — каўзатыў да kysěti. Параўн. кіснуць (гл.), кіслы (гл.), квас (гл.).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)