перарадзі́ць сов. перероди́ть;

п. прыро́ду кра́ю — перероди́ть приро́ду кра́я

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

кара́кі, -аў, адз. кара́к, -а, м.

Народнасць, якая складае асноўнае карэннае насельніцтва Камчацкага краю.

|| ж. кара́чка, -і, ДМ -чцы, мн. -і, -чак.

|| прым. кара́кскі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

набухто́рваць

‘падбухторваць каго-небудзь; наліваць да краю што-небудзь, чаго-небудзь і без прамога дапаўнення (набухторваць вады і набухторваць у кубак)’

дзеяслоў, пераходны/непераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. набухто́рваю набухто́рваем
2-я ас. набухто́рваеш набухто́рваеце
3-я ас. набухто́рвае набухто́рваюць
Прошлы час
м. набухто́рваў набухто́рвалі
ж. набухто́рвала
н. набухто́рвала
Загадны лад
2-я ас. набухто́рвай набухто́рвайце
Дзеепрыслоўе
цяп. час набухто́рваючы

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

набухто́рыць

‘падбухторыць каго-небудзь; наліць да краю чаго-небудзь і без прамога дапаўнення (набухторыць вады і набухторыць у кубак)’

дзеяслоў, пераходны/непераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. набухто́ру набухто́рым
2-я ас. набухто́рыш набухто́рыце
3-я ас. набухто́рыць набухто́раць
Прошлы час
м. набухто́рыў набухто́рылі
ж. набухто́рыла
н. набухто́рыла
Загадны лад
2-я ас. набухто́р набухто́рце
Дзеепрыслоўе
прош. час набухто́рыўшы

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

гід, -а, М -дзе, мн. -ы, -аў, м.

1. Чалавек, які суправаджае турыстаў і знаёміць іх са славутасцямі горада, краю і пад.

2. Даведнік для турыстаў.

|| прым. гі́даўскі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

лю́басць, -і, ж.

1. Пачуццё глыбокай прыхільнасці да каго-, чаго-н., адданасці каму-, чаму-н.; замілаванне кім-, чым-н.

Л. да роднага краю.

2. у знач. вык. Любата.

Хлопец — адна л.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

вы́краіць, -краю, -краіш, -краіць; -краены; зак., што.

1. гл. кроіць.

2. перан. Удзяліць, з цяжкасцю выдзеліць для чаго-н.

В. вольную часіну.

В. сродкі на пакупку лесу.

|| незак. выкро́йваць, -аю, -аеш, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

этнагра́фія, -і, ж.

1. Навука, якая вывучае матэрыяльную і духоўную культуру народаў.

2. Асаблівасці быту, нораваў, культуры, звычаяў якога-н. народа, народнасці, мясцовасці і пад.

Э. палескага краю.

|| прым. этнаграфі́чны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

край​I в разн. знач. край, род. кра́ю и (о названии административно-территориальной единицы) кра́я м.;

◊

из кра́я в край з кра́ю ў край, з канца́ ў кане́ц;

конца́-кра́ю нет канца́-кра́ю няма́;

моя́ ха́та с кра́ю, ничего́ не зна́ю погов. мая ха́та з кра́ю, нічо́га не зна́ю;

на краю́ све́та на краі́ све́ту, за све́там;

на краю́ ги́бели на краі́ гі́белі;

хвати́ть че́рез край перабра́ць ме́ру (далёка хапі́ць);

слу́шать кра́ем у́ха слу́хаць кра́ем ву́ха;

нали́ть до краёв (с края́ми) налі́ць па са́мыя берагі́ (з берага́мі);

ли́ться (перелива́ться, бить) че́рез край лі́цца (пераліва́цца, біць) це́раз край.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

лука́, -і́, ДМ луцэ́, мн. лу́кі і (з ліч. 2, 3, 4) лукі́, лук, ж.

1. Дугападобны паварот ракі, а таксама мыс, які абгінаецца ракой.

2. Выгін пярэдняга ці задняга краю сядла.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)