набухто́рваць

‘падбухторваць каго-небудзь; наліваць да краю што-небудзь, чаго-небудзь і без прамога дапаўнення (набухторваць вады і набухторваць у кубак)’

дзеяслоў, пераходны/непераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. набухто́рваю набухто́рваем
2-я ас. набухто́рваеш набухто́рваеце
3-я ас. набухто́рвае набухто́рваюць
Прошлы час
м. набухто́рваў набухто́рвалі
ж. набухто́рвала
н. набухто́рвала
Загадны лад
2-я ас. набухто́рвай набухто́рвайце
Дзеепрыслоўе
цяп. час набухто́рваючы

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)