Verbum

раху́ба, -ы, ж. (разм.).

1. Падлікі, разлікі.

2. Выгада, карысць, сэнс.

Няма рахубы рамантаваць хату.

матыва́цыя, -і, ж.

1. гл. матываваць.

2. Сістэма довадаў, аргументаў на карысць чаго-н.

|| прым. матывацы́йны, -ая, -ае.

абва́жыцца, -жуся, -жышся, -жыцца (разм.).

Памыліцца не ў сваю карысць пры ўзважванні чаго-н.

|| незак. абва́жвацца, -аюся, -аешся, -аецца.

бенефі́с, -у, мн. -ы, -аў, м.

Спектакль у гонар або на карысць аднаго з яго ўдзельнікаў.

|| прым. бенефі́сны, -ая, -ае.

бенефіцыя́нт, -а, М -нце, мн. -ы, -аў, м.

Артыст, на карысць якога даецца бенефіс.

|| ж. бенефіцыя́нтка, -і, ДМ -тцы, мн. -і, -так.

сімбіёз, -у, м. (спец.).

Форма сумеснага жыцця арганізмаў розных відаў, якая прыносіць ім узаемную карысць.

С. грыба і водарасці.

|| прым. сімбіяты́чны, -ая, -ае.

дабрачы́нны, -ая, -ае.

1. Звязаны з матэрыяльнай дапамогай каму-н.

Д. канцэрт.

2. Накіраваны на грамадскую карысць.

Дабрачыннае аб’яднанне.

|| наз. дабрачы́ннасць, -і, ж.

угарадзі́ць, -раджу́, -ро́дзіш, -ро́дзіць; -ро́джаны; зак.

1. што і чаго. Аддзяліць агароджай у сваю карысць.

У. пожні.

2. што. Акружыць агароджай.

У. двор.

канфіскава́ць, -ку́ю, -ку́еш, -ку́е; -ку́й; -кава́ны; зак. і незак., што.

Забраць (забіраць) на карысць дзяржавы пастановай дзяржаўнай улады.

К. маёмасць.

|| наз. канфіска́цыя, -і, ж.