пракалаці́цца, ‑лачуся, ‑лоцішся, ‑лоціцца; зак.
Калаціцца некаторы час (ад холаду, страху і пад.). Пракалаціцца ўсю ноч ад холаду.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
перакалаці́цца, ‑лачуся, ‑лоцішся, ‑лоціцца; зак.
Разм.
1. Калаціцца некаторы час. Маёр курыць цыгарэту, і яму падсунуў пачак, але Андрэй не ўзяў. Яму крыху моташна. Пакуль везлі сюды — перакалаціўся. Арабей. — Як настане дзень, — гаварыла Гануля, — дык уся перакалоцішся. Як толькі скажуць: «немцы»!, хапаеш дзяцей і ў лес. Гурскі.
2. Перастаць, скончыць калаціцца.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
папакалаці́цца, ‑калачуся, ‑калоцішся, ‑калоціцца; зак.
Разм. Калаціцца доўга, неаднаразова. [Адам] так ужо выпакутаваў, ды і яна, Анютка, праз яго папакалацілася, папаплакала. Марціновіч.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
закалаці́цца, ‑лачуся, ‑лоцішся, ‑лоціцца; зак.
Пачаць калаціцца. // Скалануцца некалькі разоў запар. Сціснуты, нібы абцугамі, Арсень сутаргава закалаціўся і паступова заціх. Нядзведскі.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Трымкаце́ць (трымкоце́ць) ‘трымцець, трэсціся, калаціцца, дрыжэць’ (ТС), варыянт трамкаце́ць (гл.). Інтэнсіў да трымцець (гл.).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
ля́скаць, -аю, -аеш, -ае; незак.
1. Утвараць ляск чым-н. жалезным.
Л. клямкай.
2. Пляскаць у далоні (разм.).
3. Утвараць адрывістыя гукі пугай.
◊
Зубамі ляскаць —
1) адчуваць моцны голад, недаядаць, галадаць;
2) дрыжаць, калаціцца ад холаду, страху і пад.
|| аднакр. ля́снуць, -ну, -неш, -не; -ні.
|| наз. ля́сканне, -я, н. і ля́скат, -у, М -каце, м.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
трэ́сціся, трасу́ся, трасе́шся, трасе́цца; трасёмся, трасяце́ся, трасу́цца; тро́сся, трэ́слася; трасі́ся; незак.
1. Часта хістацца, калаціцца.
Лісты ціха трэсліся.
Рукі трасуцца.
2. Падскокваць (пры яздзе па няроўнай дарозе).
Ехалі, трэсліся па камяністай дарозе.
3. перан. Хвалявацца за каго-, што-н.
Т. над дзецьмі.
4. перад кім-чым і без дап. Адчуваць страх, боязь.
Т. перад начальствам.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
трымце́ць, -мчу́, -мці́ш, -мці́ць; -мці́м, -мціце́, -мця́ць; -мці́; незак.
1. Дрыжаць, калаціцца ад моцнага хвалявання, унутранага пачуцця.
Т. ад страху.
2. (1 і 2 ас. звычайна не ўжыв.). Слаба свяціцца дрыжачым святлом.
На небе трымцелі зоркі.
3. (1 і 2 ас. звычайна не ўжыв.) перан. Узмоцнена і часта біцца, заміраць.
Сэрца трымціць.
|| наз. трымце́нне, -я, н.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
колоти́ться
1. (биться) бі́цца;
2. (трястись) калаці́цца, трэ́сціся;
3. страд. бі́цца; см. колоти́ть 1.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
дрыгаце́ць, ‑ціць; незак.
Разм. Дрыжаць, трэсціся, калаціцца. Глуха калацілася паветра ад стрэлаў гармат, і з ім калаціліся-дрыжалі вокны-шыбы, і хатка дрыгацела, як калыска. Нікановіч. // Мігцець, трапятаць. На ясным небе загараліся зоркі, дрыгацелі, свяціліся рознакаляровымі агеньчыкамі, пераліваліся. Колас.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)