абка́тчык, ‑а, м.

Спецыяліст па абкатцы. Абкатчык дае канчатковае заключэнне аб прыгоднасці машыны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

дэдуцы́раваць, ‑рую, ‑руеш, ‑руе; зак. і незак., што.

Вывесці (выводзіць) заключэнне шляхам дэдукцыі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

дыя́гназ, ‑у, м.

Урачэбнае заключэнне аб хваробе па падставе абследавання хворага. Паставіць дыягназ.

[Ад грэч. diágnōsis — распазнаванне.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

заку́ска, -і, ДМ -ку́сцы, ж.

1. гл. закусіць².

2. мн. -і, -сак. Ежа, страва, якой закусваюць.

Халодныя закускі.

На закуску (таксама перан.: пад канец, у заключэнне; разм.).

|| прым. заку́сачны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

экспе́ртны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да эксперта, належыць яму. Экспертнае заключэнне. Экспертная камісія.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

суджэ́нне, -я, мн. -і, -яў, н.

1. У логіцы: форма мыслення, якая ўяўляе сабой спалучэнне паняццяў, з якіх адно (суб’ект) вызначаецца праз другое (прэдыкат).

2. Меркаванне, заключэнне аб чым-н., погляд на што-н.

Мець сваё с.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

нелагі́чны, ‑ая, ‑ае.

Які супярэчыць логіцы, пазбаўлены логікі. Нелагічнае заключэнне. // Непаслядоўны, супярэчны ў сваіх думках, паводзінах і пад.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

эпікры́з, ‑у, м.

Спец. Заключэнне ўрача ў гісторыі хваробы, якое тлумачыць прычыны хваробы, яе праходжанне, лячэнне і зыход.

[Ад грэч. epi — пасля і krisis — рашэнне.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

канчатко́вы, -ая, -ае.

1. Які не будзе больш пераглядацца, змяняцца; беспаваротны.

Канчатковае заключэнне камісіі.

Канчатковае рашэнне.

2. Які з’яўляецца вынікам, завяршэннем або ажыццяўленнем чаго-н.

К. прадукт.

К. вынік.

Канчатковая мэта.

3. Поўны, даведзены да канца.

Канчатковая перамога.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

заключе́ние ср.

1. (в тюрьму и т. п.) зняво́ленне, -ння ср.; (неоконч. действие) зняво́льванне, -ння ср.;

2. (вывод) вы́вад, -ду м.; заключэ́нне, -ння ср.;

3. (конец) заканчэ́нне, -ння ср.;

4. (договора, мира и т. п.) заключэ́нне, -ння ср.;

◊

в заключе́ние у заключэ́нне, на заканчэ́нне;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)