самазагара́нне, ‑я, н.
Дзеянне паводле знач. дзеясл. самазагарацца — самазагарэцца; загаранне само па сабе. Самазагаранне каменнага вугалю.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
стапі́н, ‑а, м.
Шнур, насычаны лёгкім на загаранне рэчывам, які ў піратэхніцы служыць для хуткай перадачы агню.
[Іт. stoppino.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
легковоспламеня́ющийся прил.
1. лёгкі на загара́нне;
2. перен. па́лкі.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
серавугляро́д, ‑у, М ‑дзе, м.
Злучэнне серы з вугляродам — бясколерная, лёгкая на загаранне ядавітая вадкасць з непрыемным пахам.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
запа́льванне, ‑я, н.
1. Дзеянне паводле знач. дзеясл. запальваць — запаліць.
2. Прыстасаванне, якім выклікаецца загаранне паліва ў рухавіках унутранага згарання. Уключыць запальванне. Праверыць сістэму запальвання.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
се́ра, ‑ы, ж.
1. Хімічны элемент — лёгкае на загаранне рэчыва жоўтага ці шараватага колеру.
2. Разм. Жоўтае тлустае рэчыва, якое ўтвараецца на сценках вушнога канала.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
вспы́хивание
1. успы́хванне, -ння ср.; загара́нне, -ння ср.;
2. перен. выбуха́нне, -ння ср., успы́хванне, -ння ср.; см. вспы́хивать 1, 2;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
воспламене́ние (действие по глаг. воспламеня́ть) запа́льванне, -ння ср.; (действие по глаг. воспламеня́ться) загара́нне, -ння ср., зага́рванне, -ння ср., узгара́нне, -ння ср., узга́рванне, -ння ср.;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
успы́шка, ‑і, ДМ ‑шцы; Р мн. ‑шак; ж.
1. Раптоўнае загаранне, непрацяглы бляск, нядоўгае ззянне. Успышка бензіну. □ Зноў на рэйках нікога няма, а ад участка да ўчастка пакаціліся вогненныя ўспышкі. Васілеўская. Нечакана вокны ад агароду асвяціліся імгненнай успышкай маланкі. Даніленка. І следам за ўспышкай зарніц Даносіла ветрам здалёку Дыханне бурлівых крыніц. Кірэенка.
2. Раптоўнае кароткачасовае і моцнае праяўленне чаго‑н. Успышка тыфу. □ Яркімі ўспышкамі паўстаюць у маёй памяці абразкі самага ранняга дзяцінства. Бядуля. // Нечаканае праяўленне раздражнення, абурэння. Валенда панура маўчаў. Успышка гневу не зрабіла яго цвярозым. Асіпенка.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)