Выкіса́ць ’вымакаць (аб гародніне)’ (Выг. дыс.). Да кіснуць (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Адна́дзіць ’адвучыць ад чаго-небудзь дрэннага’ (БРС, Бір. дыс.). Гл. надзіць.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Ама́ль, амаль што (Касп.), оммаль ’мала’ (Бір. дыс.) да мала (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Во́мшар ’мохавае балота’ (Шат., Прышч. дыс., З нар. сл.). Гл. амшар.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

*Падха́пваць, подхапваць ’прасяваць зерне праз рашато’ (Выг. дыс., ТС). Гл. хапаць.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Пазу́біцца ’прарасці’ (Мат. Гом.), позу́быцца ’тс’ (Выг. дыс., палес.). Гл. зуб.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Адка́рхнуць ’аддыхнуць’, параўн. прыкархнуць (Бір. дыс.), адкархнуцца ’адхаркнуцца’ (Касп.). Гукапераймальнае. Гл. кархаць.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Маму́тка ’матуля’ (Вяржбоўскі, дыс.). Балтызм. Параўн. літ. mamūtė ’тс’ (Лаўчутэ, Балтызмы, 145).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Няпо́шлы ’слабы, кволы’.(Крыў., Дзіс., ушач., Пан. дыс.). Да пошлы ’дужы, моцны'

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Адмысло́вы ’асобы, спецыяльны’ (КЭС, БРС, Бір. дыс., Др.-Падб.), адумысловец ’спецыяліст’ (Гарэц., Др.-Падб.), адумыслоўнасць ’спецыяльнасць’ (Гарэц.), адумысля ’спецыяльна’ (Др.-Падб.), адмыслова ’добра, прыгожа; асобна’ (Бір. дыс.) да мысль. Параўн. польск. umysłowy, umysłowiec. Беларускае слова ўзнікла як культурнае новаўтварэнне ў 20‑я гады XX ст.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)