даве́сці², -вяду́, -вядзе́ш, -вядзе́; -вядзём, -ведзяце́, -вяду́ць; -вёў, -вяла́, -вяло́; -вядзі́; -вёдзены; зак., што.

Даказаць, пацвердзіць правільнасць чаго-н. фактамі, довадамі.

Д. тэарэму.

|| незак. даво́дзіць, -во́джу, -во́дзіш, -во́дзіць.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

недаказа́льны, ‑ая, ‑ае.

Такі, які немагчыма даказаць, абгрунтаваць. Недаказальныя палажэнні.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

абве́ргнуць, -ну, -неш, -не; абве́рг, -гла; -ні́; -нуты; зак., што.

Выказаць нязгоду з якімі-н. сцверджаннямі; даказаць непраўдзівасць, памылковасць чаго-н.

А. абвінавачанне.

|| незак. абвярга́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е.

|| наз. абвяржэ́нне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

перасяка́льнасць, ‑і, ж.

Спец. Магчымасць або здольнасць перасякацца. Даказаць перасякальнасць ліній.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

дака́заны, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад даказаць (у 1, 2 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

дака́заны

1. доска́занный;

2. дока́занный;

1, 2 см. даказа́ць 1, 2

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

дака́зваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да даказаць (у 1, 2 і 3 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

дака́званне, ‑я, н.

Дзеянне паводле дзеясл. даказваць — даказаць (у 1, 2 і 3 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

◎ Наўка́з ’прыкладна, для страху’ (ТС). Да указаць даказаць, правучыць’, указ ^казанне’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

віна́, -ы́, мн. ві́ны і (з ліч. 2, 3, 4) віны́, він, ж.

1. Нядобры ўчынак, правіннасць.

Разумець сваю віну.

Даказаць віну.

2. адз. Прычына, крыніца чаго-н. (неспрыяльнага).

Па чыёй-н. віне (гэта значыць з-за каго-н.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)