Ваке́нніца ’аканіца’ (Грыг., Юрч., Мат. Гом., Гарэц.). Да вакенны < акно.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Курве́ль ’распуснік’ (Нас., Шат., Шпіл., Грыг.). Да курва (г Л.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Лады́шкі (мн.) ’косці, якімі гуляюць дзеці’ (Грыг.). Да ладыгач (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Во́кал, во́кала (БРС, Нас., Грыг., Гарэц., КТС), во́кыла (Бяльк.). Гл. вакол.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Карзю́к ’вялікі непакладаны кабан’ (Грыг.), ’кныр’ (Мат. Маг.). Параўн. карзун (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Ключво́йт ’прадстаўнік улады’ (Шпіл., Сержп. Грам., Грыг.). Гл. клюнь і войт.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Лы́заўка ’род свердла’ (Грыг.). Да лізаўка1 (гл.) < лезіва < лязо (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Валіна ’павал, буралом у лесе’ (Яшк.); ’руіны’ (Грыг.). Да валіць1 (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Ку́кіш ’фіга’ (ТСБМ, Нас., Шат., Сл. паўн.-зах., Грыг.). Гл. кука2.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Ва́лішны ’кастрыраваны’ (Грыг.). Да валашыць, збліжанага з валіць (параўн. рус. коновал, валяць ’кастрыраваць’).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)