раскапа́ць сов.
1. разры́ть, раскопа́ть;
р. я́му — разры́ть (раскопа́ть) я́му;
2. (найти в земле) раскопа́ть;
архео́лагі ~па́лі гарадзі́шча — архео́логи раскопа́ли городи́ще;
3. перен. доиска́ться, раскопа́ть
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
зліў, зліва і зліву, м.
1. ‑у. Дзеянне паводле дзеясл. зліваць — зліць (у 1 знач.).
2. ‑а. Спец. Прыстасаванне для сцёку вады або другой вадкасці. Брудная вада сама вылівалася праз дзірку ў дне карыта і сцякала на двор: пад карытам у падлозе Лапко зрабіў зліў. Колас.
3. ‑а. Месца, дзе зліваюцца рэкі. Гарадзішча старое на зліве рэк, Больш як дзесяць стагоддзяў назад Першы зруб паставіў тут чалавек. Караткевіч.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)