гарадзі́шча, -а, мн. -ы, -дзі́шч і -аў, н.

Месца, дзе захаваліся рэшткі старажытнага пасялення.

Раскопкі гарадзішча.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

Гарадзі́шча

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

адз.
Н. Гарадзі́шча
Р. Гарадзі́шча
Д. Гарадзі́шчу
В. Гарадзі́шча
Т. Гарадзі́шчам
М. Гарадзі́шчы

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

гарадзі́шча

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. гарадзі́шча гарадзі́шчы
Р. гарадзі́шча гарадзі́шчаў
гарадзі́шч
Д. гарадзі́шчу гарадзі́шчам
В. гарадзі́шча гарадзі́шчы
Т. гарадзі́шчам гарадзі́шчамі
М. гарадзі́шчы гарадзі́шчах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

Гарадзі́шча ср., г.п. Городи́ще

гарадзі́шча ср., археол. городи́ще

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

гарадзі́шча, ‑а, н.

Месца, дзе захаваліся астаткі старажытнага пасялення. У культурным пласце Берасцейскага гарадзішча добра захаваліся драўляныя пабудовы і рэчы гаспадарчага побыту. «Помнікі».

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

гарадзі́шча н. археал. prähistórische [vórgeschichtliche] Síedlung

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

Гарадзі́шча н. Haradzíšča i Haradsíschtscha n -s

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

Гарадзішча (воз.), гл. Палескае

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

Гарадзішча (воз., бас. Ладасны) 6/242

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

Гарадзішча (маёнтак, Навагрудскае ваявод.) 4/217

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)