вопия́ть несов., высок. лямантава́ць, крыча́ць, галасі́ць.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

загаласі́ць, ‑лашу, ‑лосіш, ‑лосіць; зак.

Пачаць галасіць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пагаласі́ць, ‑лашу, ‑лосіш, ‑лосіць; зак.

Галасіць некаторы час.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

прагаласі́ць, ‑лашу, ‑лосіш, ‑лосіць; зак.

Галасіць некаторы час.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

папагаласі́ць, ‑лашу, ‑лосіш, ‑лосіць; зак.

Разм. Галасіць доўга, неаднаразова.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

разгаласі́цца, ‑лашуся, ‑лосішся, ‑лосіцца; зак.

Пачаць моцна і доўга галасіць. Толькі зрэдку між крыжамі разгалосіцца ўдава. Колас.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

голоси́ть несов.

1. прост. крыча́ць; пець;

2. уст. (плакать с причитаниями) галасі́ць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

*Про́бажыць, про́божыты ’галасіць, стагнаць’ (Клім.). Да бог; гл. бажыцца.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Вычыта́ць ’плакаць, галасіць з прыгаворваннем’ (Сцяшк., ДАБМ, 910), вычы́тваць ’тс’ (Сцяц.). Ад чытаць (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

еката́ць, екачу, якочаш, якоча; незак.

Разм. Галасіць, заходзячыся ад болю. // Вішчаць, скавытаць (пра жывёл). Бобік рваўся з ланцуга, екатаў, хрыпеў. Рылько. / у перан. ужыв. Ліха рэзаў гармонік, екатаў бубен. М. Стральцоў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)