ла́дзіць², -джу, -дзіш, -дзіць; -джаны; незак., што.
1. Рамантаваць, папраўляць, падрыхтоўваць, рабіць што-н. прыгодным для карыстання.
Л. сані.
2. Рабіць, ствараць, спраўляць, арганізоўваць.
Л. вяселле.
3. Настройваць музычны інструмент.
Л. баян.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
растра́ціцца, -ра́чуся, -ра́цішся, -ра́ціцца; зак.
1. Растраціць грошы, сродкі і пад.
Р. на вяселле.
2. Незаконна расходаваць чужыя грошы, маёмасць і інш.; зрабіць растрату (у 2 знач.).
|| незак. растра́чвацца, -аюся, -аешся, -аецца.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
разла́дзіць, -ла́джу, -ла́дзіш, -ла́дзіць; -ла́джаны; зак., што.
1. Вывесці з рабочага стану (спец.).
Р. станок.
2. Расстроіць, парушыць што-н.
Р. справу.
Р. вяселле.
3. Сапсаваць (пра здароўе).
|| незак. разла́джваць, -аю, -аеш, -ае.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
даччы́н, ‑а́, ‑о́.
Які належыць дачцэ. Даччына хата. Даччыно вяселле. Даччын сын.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
го́йкаць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; незак.
Разм. Вымаўляць, выкрыкваць «гой». [Янук (скачучы, гойкае):] Гой, гой! Вяселле пачынаецца! Козел.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
на́ват, часц.
1. Ужыв. для ўзмацнення сэнсавай выразнасці таго слова, да якога адносіцца.
Прыйшлі на вяселле н. з далёкіх вёсак.
2. у знач. злуч. Далучае члены сказа і сказы са знач. удакладнення, дабаўлення.
Стаяла спякота, н. лужыны высахлі.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
дагуля́ць, -ля́ю, -ля́еш, -ля́е; -ля́ны; зак., што.
1. Скончыць гуляць; правесці астатак часу (канікул, адпачынку і пад.) гуляючы.
Д. вяселле.
Д. дні адпачынку.
2. Скончыць гульню ў што-н.
Д. партыю ў шахматы.
|| незак. дагу́льваць, -аю, -аеш, -ае.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
Кра́сы ’воўчае вяселле’ (Сцяшк. Сл., Сл. паўн.-зах.). Параўн. краса 1 (гл.).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
сярэ́браны, -ая, -ае.
1. Зроблены з серабра.
Сярэбраная лыжка.
2. Які змяшчае серабро.
Сярэбраная руда.
3. перан. Колерам або бляскам падобны да серабра.
С. іней.
4. Меладычна звонкі, высокага тону.
С. голас.
С. звон.
◊
Сярэбранае вяселле — дзень дваццаціпяцігоддзя шлюбнага жыцця.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
праўдападо́бнасць, ‑і, ж.
Падобнасць на праўду. У апавяданні «Вяселле» жыццёвая праўда ёсць, ёсць і пэўная праўдападобнасць сітуацый. Кучар.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)