ве́нік, -а, мн. -і, -аў, м.

Звязаны пучок галінак для падмятання падлогі, парання ў лазні.

Вязаць венікі.

Бярозавы в.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

вя́зка, -і, ДМ -зцы, ж.

1. гл. вязаць.

2. мн. -і, -зак. Звязак аднародных прадметаў, звязаны ахапак чаго-н.

В. абаранкаў.

В. дроў.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

завяза́ць

‘да вязаць’

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. завяжу́ завя́жам
2-я ас. завя́жаш завя́жаце
3-я ас. завя́жа завя́жуць
Прошлы час
м. завяза́ў завяза́лі
ж. завяза́ла
н. завяза́ла
Загадны лад
2-я ас. завяжы́ завяжы́це
Дзеепрыслоўе
прош. час завя́заўшы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, sbm2012, tsblm1996.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

бэ́рсаць, -аю, -аеш, -ае; незак., што (разм.).

1. Блытаць, заблытваць.

Б. ніткі.

2. Няўмела або неакуратна вязаць, абвязваць, плесці.

Б. сетку.

|| наз. бэ́рсанне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

папавяза́ць, ‑вяжу, ‑вяжаш, ‑вяжа; зак., што і чаго.

Разм. Вязаць доўга, неаднаразова; звязаць многа чаго‑н.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

га́рус, ‑у, м.

1. Кручаная мяккая каляровая шарсцяная пража. Вязаць з гарусу.

2. Баваўняная тканіна, падобная на шарсцяную.

[Польск. harus.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

правяза́ць, ‑вяжу, ‑вяжаш, ‑вяжа; зак., што і без дап.

1. Вязаць некаторы час.

2. Звязаць частку чаго‑н.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

вя́заны, ‑ая, ‑ае.

1. Дзеепрым. зал. пр. ад вязаць (у 1, 3 знач.).

2. у знач. прым. Зроблены вязаннем. Вязаныя рукавіцы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

вя́жучы, ‑ая, ‑ае.

1. Які мае ўласцівасць змацоўваць цвёрдыя рэчывы.

2. Дзеепрысл. незак. цяпер. ад вязаць. Прыгонныя спяваюць жнеі, чужыя вяжучы снапы. Вялюгін.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

шэрсць, -і, ж.

1. Валасяное покрыва жывёл.

Гладкая ш.

Валіць ш. (рыхтуючы да апрацоўкі, узбіваць, збіваць).

2. Пража з такіх валасоў.

Вязаць шкарпэткі з шэрсці.

3. Тканіна з такой пражы.

Сукенка з шэрсці.

|| прым. шарсцяны́, -а́я, -о́е (да 2 і 3 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)