збабо́ўчыць

‘выцяць, ударыць каго-небудзь’

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. збабо́ўчу збабо́ўчым
2-я ас. збабо́ўчыш збабо́ўчыце
3-я ас. збабо́ўчыць збабо́ўчаць
Прошлы час
м. збабо́ўчыў збабо́ўчылі
ж. збабо́ўчыла
н. збабо́ўчыла
Загадны лад
2-я ас. збабо́ўчы збабо́ўчыце
Дзеепрыслоўе
прош. час збабо́ўчыўшы

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

кашкану́ць

‘выцяць каго-небудзь па твары’

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. кашкану́ кашканё́м
2-я ас. кашкане́ш кашканяце́
3-я ас. кашкане́ кашкану́ць
Прошлы час
м. кашкану́ў кашкану́лі
ж. кашкану́ла
н. кашкану́ла
Загадны лад
2-я ас. кашкані́ кашкані́це
Дзеепрыслоўе
прош. час кашкану́ўшы

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

пя́рнуць

‘моцна ўдарыць, выцяць каго-небудзь’

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. пя́рну пя́рнем
2-я ас. пя́рнеш пя́рнеце
3-я ас. пя́рне пя́рнуць
Прошлы час
м. пя́рнуў пя́рнулі
ж. пя́рнула
н. пя́рнула
Загадны лад
2-я ас. пя́рні пя́рніце
Дзеепрыслоўе
прош. час пя́рнуўшы

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

агрэ́ць, агрэю, агрэеш, агрэе; зак., каго-што.

Разм. Моцна ўдарыць; выцяць. Агрэць палкай каго-небудзь.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

бэ́цнуць

‘ударыць, выцяць, стукнуць каго-небудзь, што-небудзь’

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. бэ́цну бэ́цнем
2-я ас. бэ́цнеш бэ́цнеце
3-я ас. бэ́цне бэ́цнуць
Прошлы час
м. бэ́цнуў бэ́цнулі
ж. бэ́цнула
н. бэ́цнула
Загадны лад
2-я ас. бэ́цні бэ́цніце
Дзеепрыслоўе
прош. час бэ́цнуўшы

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

вы́тнуць, ‑тну, ‑тнеш, ‑тне; зак., каго.

Разм. Тое, што і выцяць. [Ігнась] не знаходзіў слоў, каб выказаць сваё абурэнне, і хацеў вытнуць Пімчука. Чарнышэвіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Ву́цяць ’ударыць’ (КСТ, Янк. II). Гл. выцяць.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

уляпі́ць, уляплю́, уле́піш, уле́піць; уле́плены; зак.

1. што ў што. Лепячы, уставіць.

У. мазаіку ў сцяну.

2. перан., што і каму. Моцна ўдарыць, выцяць каго-н. (разм.).

У. яму снежкай.

У. у вуха.

3. перан., што. Прычыніць, зрабіць што-н. (замяняе дзеясловы даць, паставіць і пад.; разм.).

У. вымову.

У. вучню двойку.

|| незак. уле́пліваць, -аю, -аеш, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

разма́х в разн. знач. разма́х, -ху м.;

уда́рить с разма́ха (разма́ху) уда́рыць (вы́цяць) з разма́ху;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Бэ́нцнуць ’ударыць рэзка, з сілай’ (Касп., Сцяц.), ’выцяць’ (Сцяшк. МГ), бэнц! ’выклічнік, які выражае хуткае падзенне або ўдар з гукам’ (Нас., Бяльк.); гук ад пляску, калі выцяць па мяккай рэчы’ (КЭС, лаг.). З польск. bęcną́ć, bęc (гукапераймальнае ўтварэнне, гл. Слаўскі, 1, 31).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)