збабо́ўчыць
‘выцяць, ударыць каго-небудзь’
дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне
| Будучы час | ||
|---|---|---|
| збабо́ўчу | збабо́ўчым | |
| збабо́ўчыш | збабо́ўчыце | |
| збабо́ўчыць | збабо́ўчаць | |
| Прошлы час | ||
| збабо́ўчыў | збабо́ўчылі | |
| збабо́ўчыла | ||
| збабо́ўчыла | ||
| Загадны лад | ||
| збабо́ўчы | збабо́ўчыце | |
| Дзеепрыслоўе | ||
| збабо́ўчыўшы | ||
Крыніцы:
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)