Verbum

спінінгі́ст, ‑а, М ‑сце, м.

Рыбалоў, які вудзіць рыбу на спінінг.

ву́дзіцца, ‑дзіцца; незак.

1. Лавіцца на вуду, спінінг. З раніцы рыба добра вудзілася.

2. Зал. да вудзіць.

папаву́дзіць, ‑джу, ‑дзіш, ‑дзіць; зак., каго і без дап.

Разм. Вудзіць доўга, неаднаразова; павудзіць многа каго‑н.

вудзі́льшчык, ‑а, м.

Той, хто вудзіць рыбу. Адсюль, з узгорка, Нэля бачыла далёка ўнізе раку і мост, ля якога групамі стаялі вудзільшчыкі. Лупсякоў.

нахіле́нне, ‑я, н.

1. Дзеянне паводле знач. дзеясл. нахіляць — нахіліць.

2. Тое, што і нахіл (у 4 знач.). Дзед меў да сецей нахіленне, А вудзіць — не: не меў цярпення. Колас.

паву́дзіць, ‑джу, ‑дзіш, ‑дзіць; зак., каго і без дап.

Вудзіць некаторы час. На рэчцы З наседжаных пнёў Было б мне прыемна пабудзіць Калючых, як шчэць, акунёў І сонца, што раніцу будзіць. Ляпёшкін. — Ну, давай тут павудзім, — спыніў мяне дзед Мацей. Ляўданскі.

пе́сціцца, пешчуся, песцішся, песціцца; незак.

Аддавацца пяшчотам, цешыцца спакоем, бестурботнасцю. — Уставай, хопіць табе песціцца ў пасцелі! Шахавец. Сам [Ваўчок] вудзіць рыбу, дзеці купаюцца і загараюць, жонка песціцца ля рэчкі ў цяньку. Хадкевіч. У дзяцінстве, помніцца, было такое: бацька і ён [Эфір] ляжаць на канапе, песцяцца, жартуюць. Асілак і карапуз. М. Ткачоў.

падко́рнік, ‑а, м.

Плоскае бурае ці чорнае насякомае, якое жыве на кары, пад карой дрэў. З поспехам вудзіць на чарвякоў, лічынак, розных падкорнікаў можна вясной або ўвосень. Матрунёнак. — На паспеў падысці да абгарэлай сасны, памятаеце, дзе мы з вамі падкорнікаў шукалі, а нехта як выскачыць з лесу ды як запляскае. Ігнаценка.