папаву́дзіць, ‑джу, ‑дзіш, ‑дзіць; зак., каго і без дап.
Разм. Вудзіць доўга, неаднаразова; павудзіць многа каго‑н.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)