обосо́бить сов.

1. адасо́біць, аддзялі́ць;

2. грам. адасо́біць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

адатну́ць

‘аддзяліць, забраць, выдаліць каго-небудзь, што-небудзь’

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. адатну́ адатнё́м
2-я ас. адатне́ш адатняце́
3-я ас. адатне́ адатну́ць
Прошлы час
м. адатну́ў адатну́лі
ж. адатну́ла
н. адатну́ла
Загадны лад
2-я ас. адатні́ адатні́це
Дзеепрыслоўе
прош. час адатну́ўшы

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

аддзяўбці́, -дзяўбу́, -дзяўбе́ш, -дзяўбе́; -дзяўбём, -дзеўбяце́, -дзяўбу́ць; -дзёўб, -дзяўбла́, -ло́; -дзяўбі́; -дзяўба́ны; зак., што.

1. (1 і 2 ас. звычайна не ўжыв.). Дзеўбучы, аддзяліць дзюбай (пра птушак).

2. Аддзяліць дзяўбаннем.

А. кавалак лёду.

|| незак. аддзёўбваць, -аю, -аеш, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

неаддзе́льны, -ая, -ае.

Такі, якога нельга аддзяліць ад другога.

Неаддзельныя паняцці.

|| наз. неаддзе́льнасць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

пааддзяля́ць, -я́ю, -я́еш, -я́е; зак., каго-што.

Аддзяліць усіх, многіх або ўсё, многае.

П. сыноў.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

отъедини́ть сов. аддзялі́ць, мног. пааддзяля́ць, пааддзе́льваць, адлучы́ць, мног. паадлу́чваць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

вы́шчапіць

‘аддзяліць па слаях што-небудзь (лучыну і пад.); разламаць, разбіць што-небудзь на кавалкі, часткі’

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. вы́шчаплю вы́шчапім
2-я ас. вы́шчапіш вы́шчапіце
3-я ас. вы́шчапіць вы́шчапяць
Прошлы час
м. вы́шчапіў вы́шчапілі
ж. вы́шчапіла
н. вы́шчапіла
Загадны лад
2-я ас. вы́шчапі вы́шчапіце
Дзеепрыслоўе
прош. час вы́шчапіўшы

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

аддзяўбці́, ‑бу, ‑беш, ‑бе; ‑дзяўбём, ‑дзеўбяце; зак., што.

1. Аддзяліць, адкусіць дзюбай; здзяўбці (аб птушках).

2. Аддзяліць дзяўбаннем. Аддзяўбці кавалак лёду.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

адраі́ць, -раю́, -раі́ш, -раі́ць; -раі́м, -раіце́, -рая́ць; -ро́ены; зак., каго-што (спец.).

Аддзяліць частку пчол для ўтварэння новага рою.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

адчарці́ць, -чарчу́, -чэ́рціш, -чэ́рціць; -чэ́рчаны; зак., што.

1. Аддзяліць рысай; адкрэсліць.

2. Скончыць чарціць.

|| незак. адчэ́рчваць, -аю, -аеш, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)