адатну́ць

‘аддзяліць, забраць, выдаліць каго-небудзь, што-небудзь’

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. адатну́ адатнё́м
2-я ас. адатне́ш адатняце́
3-я ас. адатне́ адатну́ць
Прошлы час
м. адатну́ў адатну́лі
ж. адатну́ла
н. адатну́ла
Загадны лад
2-я ас. адатні́ адатні́це
Дзеепрыслоўе
прош. час адатну́ўшы

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)