сплы́сціся і сплы́цца, сплыву́ся, сплыве́шся, сплыве́цца; сплывёмся, сплывяце́ся, сплыву́цца; сплы́ўся, сплыла́ся, -ло́ся; зак.
1. Прыплысці ў адно месца з розных бакоў.
Гусі сплыліся на сярэдзіну ракі.
2. перан. Сабрацца, злучыцца ў адным месцы.
Людзі сплыліся на плошчу.
3. (1 і 2 ас. звычайна не ўжыв.). Зліцца ў адно, страціць выразнасць абрысаў.
Фарбы сплыліся ў цемры.
|| незак. сплыва́цца, -а́ецца.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
несало́дкі, ‑ая, ‑ае.
1. Які не мае салодкага смаку. Несалодкі тварог.
2. перан. Без радасці, невясёлы. Калі бываюць людзі горныя, стэпавыя, людзі лясоў і гэтак далей, дык.. [на Вогненнай зямлі] мы маем людзей мора, якія нараджаюцца, гадуюцца, жывуць і паміраюць на вадзе, на моры. Жыццё, як мы бачым, несалодкае. Маўр.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
піха́цца, ‑аюся, ‑аешся, ‑аецца; незак.
Тое, што і пхацца. Людзі душыліся, піхаліся, імкнуліся стаць бліжэй да каменя. Пестрак.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
чапурны́, ‑ая, ‑ое.
Разм. Прыбраны, прыхарошаны. Людзі бачаць, не дурныя, Цешчамаці! Ходзяць дзеўкі чапурныя — Не пазнаць іх. Дзяргай.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
прахо́жы
1. прил. прохо́жий; проходя́щий;
~жыя лю́дзі — прохо́жие (проходя́щие) лю́ди;
2. в знач. сущ. прохо́жий;
~жыя спыня́ліся каля́ по́мніка — прохо́жие остана́вливались у па́мятника
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
прае́зджы
1. прил., в разн. знач. прое́зжий;
~джыя лю́дзі — прое́зжие лю́ди;
~джая ча́стка ву́ліцы — прое́зжая часть у́лицы;
2. в знач. сущ. прое́зжий, проезжа́ющий
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
Вы́люднець, вы́людскавацца ’выправіцца, стаць, як усе людзі’ (Янк., Клім., Жд., 1), вы́людзець ’вырасці, стаць сур’ёзным’ (Шат.). Рус. бранск. вы́люднеть ’вырасці, развіцца, стаць падобным да іншых’, укр. ви́людніты ’тс’. Гл. алюдзець, люднець. Адносна магчымасці запазычання з гоц. liudan ’расці’ гл. Мартынаў, БЛ, 1, 16 і наст.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
абы́класць, ‑і, ж.
Уласцівасць абыклага. За гэтыя часы да ўсяго людзі папрывыкалі, і ўсялякая навіна скора рабілася абыкласцю. Чорны.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
наско́ра, прысл.
Разм. Хутка, наспех. Зрабіць наскора. Паесці наскора. □ К .. [краўцу] падбягалі людзі, наскора віталіся і адбягалі да работы. Чорны.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
паадхіля́цца, ‑яецца; ‑яемся, ‑яецеся, ‑яюцца; зак.
Адхіліцца — пра ўсіх, многіх або пра ўсё, многае. Паадхіляліся людзі ўбок. Паадхіляліся гардзіны.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)