Verbum

давазі́ць, ‑важу, ‑возіш, ‑возіць; зак., што.

Скончыць, завяршыць возку. Давазіць дровы з лесу. Давазіць снапы з поля.

дайгра́ць і даігра́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., што і без дап.

Скончыць іграць. Дайграць п’есу. Дайграць вальс.

даніза́ць, ‑ніжу, ‑ніжаш, ‑ніжа; зак., што.

Скончыць нанізванне чаго‑н. на што‑н. Данізаць каралі на нітку.

дапаро́ць, ‑пару, ‑пораш, ‑пора; зак., што.

Разм. Скончыць распорванне чаго‑н.; распароць да пэўнага месца. Дапароць плацце.

дапра́сці, ‑праду, ‑прадзеш, ‑прадзе; ‑прадзём, ‑прадзяце; пр. дапраў, ‑прала; зак., што.

Скончыць прасці што‑н. Дапрасці кудзелю.

адбамбі́цца, ‑блюся, ‑бішся, ‑біцца; зак.

Разм. Скончыць бамбіць. Зноў загулі самалёты. — Вяртаюцца, адбамбіліся, гады, — падумаў Данік. Шамякін.

адбе́гаць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак.

Разм. Не мець магчымасці больш бегаць, скончыць бегаць. Ён ужо адбегаў сваё.

адканапа́ціць, ‑пачу, ‑паціш, ‑паціць; зак., што.

1. Скончыць канапачанне; праканапаціць. Адканапаціць лодку.

2. Расканапаціць заканапачанае. Адканапаціць акно.

адэкзаменава́ць, ‑ную, ‑нуеш, ‑нуе; зак., каго.

Прыняць ва ўсіх экзамен, экзамены; скончыць экзаменаваць. Адэкзаменаваць паступаючых у інстытут.