дапаро́ць, ‑пару, ‑пораш, ‑пора; зак., што.
Разм. Скончыць распорванне чаго‑н.; распароць да пэўнага месца. Дапароць плацце.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)