Ляпе́й 1 ’лепш’ (Гарэц., Др.-Падб., Сцяшк.; гродз., навагр., бар., лях., Сл. ПЗБ). Да ле́пей (гл.). Націск на канчатку — выроўніванне формы лепей паводле аналогіі да большасці прыслоўяў вышэйшай ступені ў бел. мове (Бел. гр.₂, 1, 197).
 Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017) 
◎ Паўлачо́ны, ст.-бел. повлочоный ’пацягнуты тканінай’ (XVI ст.). З польск. powłóczony ’надзеты, нацягнуты на што-н.’ (Булыка, Лекс. запазыч., 203). Аднак наяўнасць ст.-бел. повлѣчоный можа прамаўляць на карысць апошняй крыніцы запазычання — ст.-чэш. povlečeny ’тс’.
 Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017) 
Скрыпт ‘рукапіс, манускрыпт’ (Гарэц., Др.-Падб.), ст.-бел. скриптъ ‘ліст, пісьмо’ (Ст.-бел. лексікон). Запазычанне з польск. skrypt ‘афіцыйная папера, дакумент; вэксаль’; або непасрэдна з лац. scriptum ‘лінія, рыса; пісьмовае сачыненне, тэкст’ (Варш. сл., 6, 183).
 Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017) 
Тачы́дла ’тачыльны станок, тачыла’ (Сл. ПЗБ, ЛА, 2), тачы́дло ’тс’ (Сцяц. Сл.; астрав., маст., Сл. ПЗБ; зэльв., слонім., маст., свісл., івац., ЛА, 2), ст.-бел. точыдло ’тс’ (Ст.-бел. лексікон). З польск. toczydło ’прыстасаванне для тачэння’.
 Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017) 
Адсю́ль, ст.-бел. отсюль (1527) (Нас. гіст.). Гл. адкуль.
 Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017) 
Адту́ль, ст.-бел. оттуль (1347) (Нас. гіст.). Гл. адкуль.
 Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017) 
Вы́бусіць арг. ’вырабіць’ (капыл., Бел. дыял.). Да буса́ць (гл.).
 Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017) 
Дуница ’гаршчок’ (ст.-бел., з XVI ст.). Гл. данічка.
 Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017) 
Капэ́ля ’група музыкантаў’ (Ант. бел. нар. песні) (гл. папярэдняе).
 Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017) 
Трынькаць (тры́нькаты) ‘гультайнічаць’ (стол., Бел. дыял. 1). Гл. трынкаць.
 Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)