гасціннасць, хлебасольства □ хлеб-соль

Слоўнік сінонімаў і блізказначных слоў, 2-е выданне (М. Клышка, правапіс да 2008 г.)

новь с.-х.

1. (целина) цаліна́, -ны́ ж.;

2. (хлеб нового урожая) навіна́, -ны́ ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

пачарсцве́ць, ‑ее; зак.

1. Стаць чэрствым — пра ўсё, многае. Усе булкі пачарсцвелі.

2. Стаць чарсцвейшым. Хлеб пачарсцвеў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

прапе́чаны, ‑ая, ‑ае.

1. Дзеепрым. зал. пр. ад прапячы.

2. у знач. прым. Добра выпечаны. Прапечаны хлеб.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

тро́ху, прысл.

Разм. Крыху. Хлеб пахне троху вугалем і аддае крыху ад яго і магутным пахам. Лынькоў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

чурэ́к, ‑а, м.

Прэсны хлеб у выглядзе вялікай ляпёшкі, які выпякаюць на Каўказе і ў Сярэдняй Азіі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

дарэ́мны

1. напра́сный, бесполе́зный, тще́тный, беспло́дный; пусто́й;

~ныя спро́бы — напра́сные (бесполе́зные, беспло́дные, тще́тные) попы́тки;

~ныя надзе́і — напра́сные наде́жды;

~ная спрэ́чка — пусто́й (напра́сный) спор;

2. дарово́й, беспла́тный;

д. хлеб — дарово́й хлеб

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Марымонцкі, марімонскі (хлеб, мука) ’пшанічная мука вышэйшага гатунку і хлеб з яе’ (Маш.; лун., стол., ЛАПП; калінк., З нар. сл.; жытк., Нар. словатв.). Ад назвы мястэчка Marymont ля Варшавы. Гл. малімончык. Сюды ж марымоны ’смачныя рэчы, далікатэсы’ (ТС).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

абмя́кнуць, -ну, -неш, -не; -мя́к, -кла; -ні́; зак.

1. (1 і 2 ас. звычайна не ўжыв.). Зрабіцца мяккім, рыхлым.

Хлеб ад вільгаці абмяк.

2. Стаць больш мяккім, спагадлівым, лагодным пад уплывам чаго-н. (разм.).

Крыклівая жанчына неяк абмякла і заплакала.

|| незак. абмяка́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

ша́мкаць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; незак.

Гаварыць невыразна, шапялявячы. Вось яны [дзяўчаты] адважылі хлеб старому чалавеку, бадай што дзядулю. У яго трэсліся рукі, калі браў хлеб, і нешта шамкаў бяззубы рот, відаць, дзякаваў дзяўчатам. Лынькоў. [Журко:] — Мог выказаць сваю нязгоду і на камітэце. А то стаіць, шамкае нешта. Савіцкі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)