Трыпу́зый, трохпу́зый іран. ‘вельмі тоўсты, тлусты’ (Юрч. Вытв.). Да пу́за (гл.). Прыстаўка тры (з ц.-слав. тре‑, трь‑ < ст.-слав. трь‑: треклятый, гл. трыкляты) утварае прыметнікі найвышэйшай ступені. У трохпузый адбылося пераасэнсаванне пачатку слова (з тре‑) у значэнні траічнасці (гл. тры).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
трохвале́нтны, ‑ая, ‑ае.
Спец. Які здольны звязаць тры атамы вадароду. Трохвалентная група элементаў.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
трохкла́сны, ‑ая, ‑ае.
Які мае тры класы, складаецца з трох класаў. Трохкласная адукацыя.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
трохме́сны, ‑ая, ‑ае.
З месцамі для траіх, які мае тры месцы. Трохмесны экіпаж.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
трохцалёвы, ‑ая, ‑ае.
Велічынёй (таўшчынёй, шырынёй, вышынёй, калібрам) у тры цалі. Трохцалёвая дошка.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
трыпла́н, ‑а, м.
Самалёт, які мае тры нясучыя паверхні, размешчаныя адна над другой.
[Фр. triplan.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
◎ *Празале́тась, прозалетось ’тры гады таму’ (ТС). З пра- і запетое ь.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Трынасе́ннік ‘расліна балотніца, Triglochin palustre L.’ (гродз., маг., Кіс.), трынасе́ньнік балотны ‘тс’ (Некр. і Байк.). Да тры і насенне (гл.). Матывацыя: шматкветкавае гронкападобнае суквецце (да 60 кветак) складаецца з трох кветачак, з якіх у верасні вырастае насенне па тры зярняткі ў кожнай кветцы.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Тры́чы ‘тройчы, тры разы’ (Бес.; арш., Мат.). Параўн. укр. три́чі, три́чи ‘тс’. Паводле Карскага (2–3, 72), да тры‑ з суф. ‑чы, як у двойчы, тройчы (гл.); апошні ідэнтыфікуецца з іменнай формай *jьtjь ‘ход’ ад дзеяслова *jьti (гл. ісці). Гл. ЕСУМ, 5, 642.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
трохвыме́рны, ‑ая, ‑ае.
Спец. Які мае тры вымярэнні (даўжыню, шырыню і вышыню). Трохвымерная дэталь.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)