Verbum

клір, ‑у, м., зб.

Служыцелі культу хрысціянскай царквы. // Царкоўны хор. Сурвілу [Мазавецкі] убачыў ля кліраса: той спрытна падцягваў царкоўнаму кліру. Чорны.

[Грэч. klēros.]

разво́дчык, ‑а, м.

Той, хто разводзіць каго‑, што‑н. (гл. развесці ў 1, 2, 5 знач.). Разведчык маста. Разведчык пілы.

самаапладне́нне, ‑я, н.

Апладненне жаночай палавой клеткі мужчынскай палавой клеткай той жа асобіны двухполых арганізмаў (жывёл і раслін). Самаапладненне раслін.

стыпендыя́льны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да стыпендыі. Стыпендыяльны фонд. □ У той час .. я сядзеў на пасяджэнні стыпендыяльнай камісіі. Сачанка.

сцве́рджанне, ‑я, н.

Палажэнне, выказванне. Я здзівіўся супярэчлівасці сцверджанняў на адной і той жа старонцы пры характарыстыкі вобраза Сымона. Ларчанка.

упа́дачнік, ‑а, м.

1. Выразнік эпохі ўпадку ў якой‑н. галіне грамадскага жыцця.

2. Разм. Той, хто паддаўся ўпадніцкім настроям.

электратра́ктар, ‑а, м.

Трактар з электрычным рухавіком. [Лаўрэн Карпавіч:] — Той жа Юрка будзе сядзець за пультам і кіраваць трыма, чатырма электратрактарамі. Гроднеў.

сапе́рнік, ‑а, м.

1. Той, хто імкнецца перамагчы каго‑н., дабіваючыся адной і той жа мэты. Сястрыца часценька праглядае гэтыя лічбы — правярае работу сваіх сапернікаў з другіх змен. Шынклер. [Міхаіл:] — У тых, вашых сапернікаў, сапраўды крыху лепшыя паказчыкі. Карпаў. Сур’ёзнымі сапернікамі.. былі спартсмены Італіі. «Звязда». // Той, хто ўступае ў саперніцтва з кім‑н., дамагаючыся кахання якой‑н. жанчыны. А.. [Змітрок] нават не змагаецца за.. [каханне], не дае належнага адпор у сваім сапернікам. Ваданосаў. [Пеця] ішоў да.. [Траянавых], як у родны дом. Сэрцам адчуў саперніка. Шамякін.

2. Той, хто мае роўныя з кім‑н. заслугі, аднолькавыя якасці. Перакладчык павінен быць дастойным сапернікам паэта. «Полымя». / у перан. ужыв. Сапраўдным «сапернікам» металу ў машынабудаванні становіцца ў нас сінтэтычная смала капрон. «Полымя».