разво́дчык, ‑а, м.
Той, хто разводзіць каго‑, што‑н. (гл. развесці ў 1, 2, 5 знач.). Разведчык маста. Разведчык пілы.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)