замяце́жыць
‘узняць мяцеж; выканаць дзеянне, якое нагадвае мяцеж’
дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне
| Будучы час |
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
замяце́жу |
замяце́жым |
| 2-я ас. |
замяце́жыш |
замяце́жыце |
| 3-я ас. |
замяце́жыць |
замяце́жаць |
| Прошлы час |
| м. |
замяце́жыў |
замяце́жылі |
| ж. |
замяце́жыла |
| н. |
замяце́жыла |
| Загадны лад |
| 2-я ас. |
замяце́ж |
замяце́жце |
| Дзеепрыслоўе |
| прош. час |
замяце́жыўшы |
Крыніцы:
piskunou2012.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)
перагайдама́чыць
‘пераадолець дзеянне паводле дзеяслова гайдамачыць - весці разгульнае жыццё’
дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне
| Будучы час |
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
перагайдама́чу |
перагайдама́чым |
| 2-я ас. |
перагайдама́чыш |
перагайдама́чыце |
| 3-я ас. |
перагайдама́чыць |
перагайдама́чаць |
| Прошлы час |
| м. |
перагайдама́чыў |
перагайдама́чылі |
| ж. |
перагайдама́чыла |
| н. |
перагайдама́чыла |
| Загадны лад |
| 2-я ас. |
перагайдама́ч |
перагайдама́чце |
| Дзеепрыслоўе |
| прош. час |
перагайдама́чыўшы |
Крыніцы:
piskunou2012.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)
шмульгану́ць
‘ажыццявіць аднакратнае дзеянне паводле дзеяслова церці’
дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
| Будучы час |
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
шмульгану́ |
шмульганё́м |
| 2-я ас. |
шмульгане́ш |
шмульганяце́ |
| 3-я ас. |
шмульгане́ |
шмульгану́ць |
| Прошлы час |
| м. |
шмульгану́ў |
шмульгану́лі |
| ж. |
шмульгану́ла |
| н. |
шмульгану́ла |
| Загадны лад |
| 2-я ас. |
шмульгані́ |
шмульгані́це |
| Дзеепрыслоўе |
| прош. час |
шмульгану́ўшы |
Крыніцы:
piskunou2012.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)
антыце́лы, -це́л, адз. антыце́ла, -а, н. (спец.).
Складаныя бялкі — рэчывы, якія ўтвараюцца ў арганізме пры ўвядзенні ў яго чужародных бялкоў, бактэрый і нейтралізуюць іх шкоднае дзеянне.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
уздзе́янне, -я, мн. -і, -яў, н.
Дзеянне, накіраванае на каго-, што-н. з мэтай дабіцца чаго-н., паўплываць на каго-, што-н.
Быць пад уздзеяннем убачанага.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
про́шлы, -ая, -ае.
○
Прошлы час — у граматыцы: форма дзеяслова, якая абазначае дзеянне, што адбывалася да моманту гаворкі пра яго або якога-н. іншага дзеяння ў мінулым.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
стрэс, -у, мн. -ы, -аў, м.
Ахоўная рэакцыя арганізма ў адказ на дзеянне моцных раздражняльнікаў унутранага або знешняга асяроддзя, неспрыяльных фактараў.
Штодзённы с.
|| прым. стрэ́савы, -ая, -ае.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
пана́шчыць
‘утварыць дзеянне так, як гэта робіцца нашча (панашчыць думку, душу і пад.)’
дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне
| Будучы час |
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
пана́шчу |
пана́шчым |
| 2-я ас. |
пана́шчыш |
пана́шчыце |
| 3-я ас. |
пана́шчыць |
пана́шчаць |
| Прошлы час |
| м. |
пана́шчыў |
пана́шчылі |
| ж. |
пана́шчыла |
| н. |
пана́шчыла |
| Загадны лад |
| 2-я ас. |
пана́шчы |
пана́шчыце |
| Дзеепрыслоўе |
| прош. час |
пана́шчыўшы |
Крыніцы:
piskunou2012.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)
чыфі́рыць
‘піць напой, які прыгатаваны з чаю і аказвае наркатычнае дзеянне; піць моцную гарбату’
дзеяслоў, непераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне
| Цяперашні час |
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
чыфі́ру |
чыфі́рым |
| 2-я ас. |
чыфі́рыш |
чыфі́рыце |
| 3-я ас. |
чыфі́рыць |
чыфі́раць |
| Прошлы час |
| м. |
чыфі́рыў |
чыфі́рылі |
| ж. |
чыфі́рыла |
| н. |
чыфі́рыла |
| Загадны лад |
| 2-я ас. |
чыфі́р |
чыфі́рце |
| Дзеепрыслоўе |
| цяп. час |
чыфі́рачы |
Крыніцы:
piskunou2012.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)
ако́рд, -а, М -дзе, мн. -ы, -аў, м.
Гарманічнае спалучэнне некалькіх музычных гукаў рознай вышыні.
Узяць а. на баяне.
Заключны а. (таксама перан.: заключнае дзеянне).
|| прым. ако́рдавы, -ая, -ае.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)