пана́шчыць
‘утварыць дзеянне так, як гэта робіцца нашча (панашчыць думку, душу і пад.)’
дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне
| Будучы час | ||
|---|---|---|
| пана́шчу | пана́шчым | |
| пана́шчыш | пана́шчыце | |
| пана́шчыць | пана́шчаць | |
| Прошлы час | ||
| пана́шчыў | пана́шчылі | |
| пана́шчыла | ||
| пана́шчыла | ||
| Загадны лад | ||
| пана́шчы | пана́шчыце | |
| Дзеепрыслоўе | ||
| пана́шчыўшы | ||
Крыніцы:
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)