Verbum

неўжыва́льны, -ая, -ае.

Які не ўжываецца або рэдка выкарыстоўваецца.

Неўжывальнае слова.

|| наз. неўжыва́льнасць, -і, ж.

неўзаба́ве, прысл.

Хутка, у хуткім часе.

Н. ўсе раз’ехаліся.

неўзаме́тку, прысл. (разм.).

Так, што цяжка заўважыць; непрыметна.

Н. выбег з хаты.

неўздага́д, безас., у знач. вык. (разм.).

Не здагадацца, не зразумець; няўцям.

Яго словы мне былі н.

неўзлюбі́ць, неўзлюблю́, няўзлю́біш, няўзлю́біць; зак., каго-што.

Адчуць непрыхільнасць, непрыязнасць да каго-, чаго-н.

Н. з першай сустрэчы.

неўладкава́ны, -ая, -ае.

1. Не прыведзены да ладу; неўпарадкаваны.

Н. архіў.

2. Не забяспечаны чым-н. неабходным.

Н. быт.

|| наз. неўладкава́насць, -і, ж.

неўміру́чы, -ая, -ае.

1. Які жыве вечна, не паддаецца смерці.

Н. народ.

2. Які застаецца назаўсёды ў памяці людзей.

Н. подзвіг.

|| наз. неўміру́часць, -і, ж.

неўмяша́нне, -я, н.

Адмаўленне ад умяшання ў што-н.

Палітыка неўмяшання.

неўнікнё́ны, -ая, -ае.

Якога нельга ўнікнуць; непазбежны.

Н. лёс.

|| наз. неўнікнёнасць, -і, ж.

неўпапа́д, прысл.

Недарэчы, не да месца.

Гаварыць н.