распла́кацца, -пла́чуся, -пла́чашся, -пла́чацца; -пла́чся; зак.
1. Пачаць моцна плакаць.
Дзіця расплакалася.
2. перан. Пачаць расчулена гаварыць, жаліцца, імкнучыся выклікаць спачуванне (разм.).
Ён умее так р., што расчуліць любога.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
унуша́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е; незак.
Дзейнічаць на псіхіку з мэтай выклікаць пэўную рэакцыю; прыводзіць у стан гіпнозу.
|| зак. унушы́ць, -шу́, -шы́ш, -шы́ць; -шы́м, -шыце́, -ша́ць.
|| наз. унушэ́нне, -я, н.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
начарава́ць, ‑рую, ‑руеш, ‑руе; зак.
Паводле забабонных уяўленняў — выклікаць што‑н. чараваннем, вядзьмарствам.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
акісля́льны, ‑ая, ‑ае.
Спец. Здольны выклікаць акісленне. Акісляльныя працэсы. Акісляльнае дзеянне. Акісляльныя ўласцівасці.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
расположи́тьII сов. (вызвать симпатию, привлечь) схілі́ць, вы́клікаць прыхі́льнасць; см. располага́тьIII.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
загайда́ць¹, -а́ю, -а́еш, -а́е; -а́ны і заго́йдаць¹, -аю, -аеш, -ае; -аны; зак., звычайна безас., каго (што).
Гайданнем стаміць, выклікаць галавакружэнне, моташнасць.
Мяне загайдала ў самалёце.
|| незак. заго́йдваць, -аю, -аеш, -ае.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
закалыха́ць, -ышу́, -ы́шаш, -ы́ша; -ышы́; -ыха́ны; зак., каго.
1. гл. калыхаць.
2. звычайна безас. Калыханнем выклікаць недамаганне, моташнасць.
Мяне закалыхала на катары.
|| незак. закалы́хваць, -аю, -аеш, -ае (да 2 знач.).
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
паддо́брыць, ‑ру, ‑рыш, ‑рыць; зак., каго.
Выклікаць чыю‑н. прыхільнасць, зрабіць прыхільным. Паддобрыць наведвальнікаў.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
прастудзі́ць, ‑студжу, ‑студзіш, ‑студзіць; зак., каго-што.
Прастудай выклікаць хваробу. Прастудзіць дзяцей. Прастудзіць вуха.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
натхні́ць, ‑ню, ‑ніш, ‑ніць; зак., каго-што.
1. Выклікаць натхненне, творчы ўздым. // Выклікаць, абудзіць, навеяць што‑н. (пачуцці, думкі і пад.); прымусіць прасякнуцца чым‑н. І ты будзеш, як матку, любіць Словы тыя, якія натхніў Гэты шорах і стукат рабін Пад вятрамі загадкавых ніў! Куляшоў.
2. Выклікаць душэўны ўздым, заахвоціць да якіх‑н. дзеянняў. [Слова] здольна суцешыць гора, выклікаць весялосць, натхніць на подзвіг. Юрэвіч. Першамайскія падарункі Радзіме яшчэ больш натхнілі дружны шахцёрскі калектыў. Кулакоўскі. Лазавенка пасылаў.. [на будоўлю] лепшых людзей і лічыў, што яны павінны натхніць, пацягнуць за сабой усіх астатніх. Шамякін.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)