прастудзі́ць, ‑студжу, ‑студзіш, ‑студзіць; зак., каго-што.

Прастудай выклікаць хваробу. Прастудзіць дзяцей. Прастудзіць вуха.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)