найма́льнік, ‑а, м.

Той, хто наймае каго‑н. або што‑н. Наймальнік рабочых. Наймальнік кватэры.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

прыміры́цель, ‑я, м.

Той, хто прымірае каго‑н. з кім‑н. Выступаць у ролі прымірыцеля.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

сако́льнік, ‑а, м.

Гіст. Той, хто даглядае лоўчых птушак, абучае іх і палюе з імі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

сукватара́нт, ‑а, М ‑нце, м.

Той, хто жыве разам з кім‑н. у адной кватэры.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

сунасле́днік, ‑а, м.

Той, хто атрымлівае ў спадчыну якую‑н. маёмасць сумесна з кім‑н.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

тэлекамента́тар, ‑а, м.

Той, хто выступае па тэлебачанні з каментарыямі па тых ці іншых пытаннях.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

фальшывамане́тчык, ‑а, м.

Той, хто робіць фальшывыя грошы. [У лагеры] бестэрмінова сядзелі гамбургскія бандыты, берлінскія фальшываманетчыкі. Карпюк.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

чу́біцца, чублюся, чубішся, чубіцца; незак.

Разм. Біцца; сварыцца. [Мер’ема:] Хто галубіцца, той і чубіцца. А. Александровіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

неде́ля ж. ты́дзень, род. ты́дня м.;

ка́ждую неде́лю ко́жны ты́дзень;

на той (на бу́дущей) неде́ле на тым (на бу́дучым) ты́дні;

на той (на про́шлой) неде́ле на тым (на міну́лым) ты́дні;

по (це́лым) неде́лям па (цэ́лых) ты́днях, ты́днямі;

◊

с неде́ли на неде́лю з ты́дня на ты́дзень;

без го́ду неде́ля без го́да ты́дзень;

семь пя́тниц на неде́ле сем пя́тніц на ты́дзень.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

◎ Невіру́тнік ’паганец’ (Броўка). Да вірутнік ’разбойнік, злачынец’ (гл.), адмоўе не-, відаць, пад уплывам недавярак ’злыдзень, прахвост’ з ад’ідэацыяй да верыць, г. зн. ’той, каму цяжка давяраць’ або ’той, хто не верыць (у бога і г. д.)’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)