вы́качаць, -аю, -аеш, -ае; -аны; зак.
1. гл. качаць.
2. што. Качаючыся, прымяць, утрамбаваць.
Конь выкачаў пасевы.
3. каго-што. Качаючы, укачаць, абляпіць у што-н., запэцкаць у што-н.
В. цеста ў муку.
|| незак. выка́чваць, -аю, -аеш, -ае.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
ала́дка, -і, ДМ -дцы, мн. -і, -дак, ж.
Невялікі тоўсты мучны або бульбяны блін, спечаны на патэльні, звычайна з адной лыжкі цеста.
Пышныя аладкі.
|| памянш. ала́дачка, -і, ДМ -чцы, мн. -і, -чак, ж.
|| прым. ала́дачны, -ая, -ае.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
галу́шка, -і, ДМ -шцы, мн. -і, -шак, ж.
1. Круглы камяк, шарык, скачаны з чаго-н. мяккага.
Г. цеста.
2. мн. Страва ў выглядзе клёцак з дранай бульбы або мукі, звараная на булёне ці на малацэ.
|| прым. галу́шачны, -ая, -ае.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
◎ Кваснэ́к ’камяк цеста, што пакідаюць у дзяжы для закваскі’, ’перапечка з хлебнага цеста, прызначаная для закваскі’ (Сл. паўн.-зах.). Да *квасняк. Гіперкарэктнае э пад націскам.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
апла́тка, ‑ткі, ж.
1. Абалонка з крухмальнага цеста або жэлаціну для парашковых лякарстваў; капсуля. Прымаць хінін у аплатках. // Лякарства ў такой абалонцы, у капсулі.
2. Уст. Маленькі кружок клейкай паперы або клейкага рэчыва для запячатвання пісьмаў, склейвання папер. [Канапелька:] — А гэтыя, як на іх ... папяровыя аплаткі ёсць? Бажко.
3. Аладачка з прэснага цеста, якая выкарыстоўваецца католікамі і пратэстантамі пры прычасці.
[Ад лац. oblata (мн.) — прынашэнні.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
сачэ́нь, ‑чня, м.
Абл. Выраб з кіслага або прэснага цеста ў выглядзе тоўстага бліна без начынкі. На патэльні пячэцца даволі тоўсты сачэнь. Ус.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Падскро́бак ’апошні сын або дачка’ (Шат., Сл. ПЗБ, Інстр. I), ’апошні снег’ (Інстр. I), падскрэ́біш ’малы хлеб з астаткаў цеста; апошні сын або дачка’, падскрэ́буш ’саскрэбенае цеста з дзяжы, што засталося на закваску’ (Сцяшк. Сл.), падскро́бка, падскрэ́бка, пыдскрэ́бка ’маленькая булка з астаткаў цеста’ (ТС). Да падскрабаць < скрабці (гл.).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
закача́ць сов. (катая, завернуть во что-л.) заката́ть;
з. мя́са ў це́ста — заката́ть мя́со в те́сто
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
наслаі́ць, ‑слаю, ‑слоіш, ‑слоіць; пр. наслаіў, ‑слаіла; заг. наслаі; зак., чаго.
1. Накласці слаямі. Наслаіць цеста.
2. Падзяліць на слаі нейкую колькасць чаго‑н.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
перакі́слы, ‑ая, ‑ае.
Занадта кіслы, які страціў свае якасці ад доўгага браджэння. Перакіслае цеста. □ Пахла перакіслымі брусціцамі, прэлай саломай, прыхвачаным першым замаразкам грыбам. Лынькоў.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)