Verbum

мыля́ць, ‑яю, ‑яеш, ‑яе; незак.

Варушыць губамі. [Суддзя] надзімаўся, як індык, нешта хацеў сказаць, але ў разгубленасці толькі мыляў губамі. Лынькоў.

пасу́да, ‑ы, ДМ ‑дзе, ж., зб.

Тое, што і посуд. Бразнула нешта з пасуды, і .. [Міканор] прачнуўся, расплюшчыў вочы. Кулакоўскі.

пафы́ркваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; незак.

Час ад часу, злёгку фыркаць. Чуваць было, як .. [коні] хрумаюць, жуючы нешта, і ціха пафыркваюць. Крапіва.

прапаце́лы, ‑ая, ‑ае.

Насычаны потам. Прапацелая кашуля. □ Верабей сядзеў за сталом у той жа прапацелай кубанцы і нешта пісаў. Пестрак.

задзы́нкаць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак.

Пачаць дзынкаць. // Дзынкнуць некалькі разоў запар. Як кранулі каня, дык у возе нешта задзынкала. Бядуля.

закамяне́ласць, ‑і, ж.

Стан, уласцівасць закамянелага. Закамянеласць грунту. □ Цяпер з яе твару ўжо знікла закамянеласць, зноў з’явілася нешта дзіцячае. Марціновіч.

гугня́віць, ‑няўлю, ‑нявіш, ‑нявіць; незак.

Гаварыць або спяваць у нос. Стары Макар гартае псалтыр і нешта гугнявіць пад нос. Асіпенка.

чле́ністы, ‑ая, ‑ае.

Які складаецца з асобных частак, членікаў. Членістыя ногі-апоры ўсюдыхода пачалі паднімаць нешта падобнае на расліны. Шыцік.