дамясі́ць, ‑мяшу, ‑месіш, ‑месіць; заг. дамясі; зак., што.

Закончыць мясіць, замясіць да канца. Дамясіць цеста. Дамясіць гліну.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

макаро́на, ‑ы, ж.

Харчовы прадукт з прэснага цеста ў выглядзе тонкіх трубачак. // Страва, прыгатаваная з такога прадукту.

[Іт. maccheroni.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

слаі́ць, слаю, слаіш, слаіць; незак., што.

Разм. Рабіць слаі з чаго‑н.; класці, складваць слаямі. Слаіць цеста.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

торт, ‑а, М ‑рце, м.

Кандытарскі выраб са здобнага цеста з крэмам, фруктамі і пад. Міндальны торт.

[Іт. torta.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

запячы́ся, 1 і 2 ас. не ўжыв., -пячэ́цца, -пяку́цца; запёкся, -пякла́ся, -ло́ся; зак.

1. Спячыся ў слоі цеста.

2. Загусцець (пра кроў).

3. Перасохшы, пакрыцца тонкай цёмнай плеўкай (пра вусны).

Вусны запякліся.

|| незак. запяка́цца, -а́ецца.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

прасна́к, ‑а, м.

Тоўсты блін з прэснага цеста. Не прайшло і дзесяці хвілін, як на стале ўжо сквірчэла яешня, а ў місцы ляжалі свежыя агуркі і праснакі, якія Рыма сама пякла замест хлеба. Васілеўская. Маці цеста тады учыніла з вадой, праснакоў нарабіла з чаромхай лясной. Дубоўка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

вы́скрабак, ‑бка, м.

Разм. Маленькая булачка хлеба, спечаная з рэштак цеста; паскрэбак. // перан. Найменшае, апошняе дзіця ў сям’і.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ло́кшына, ‑ы, ж.

Выраб з пшанічнай мукі ў выглядзе тонкіх высушаных палосак цеста. // Страва, прыгатаваная з такога вырабу.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

набо́ўтаць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., чаго.

Разм. Боўтаючы, рашчыніць, замяшаць нейкую колькасць чаго‑н. Набоўтаць цеста на блінцы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

цукрава́ць, ‑рую, ‑руеш, ‑руе; незак., што.

Разм. Пасылаць цукрам, класці ў што‑н. цукар. Цукраваць цеста. Цукраваць яблыкі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)