су́нуцца¹, -нуся, -нешся, -нецца; су́нься; зак. (разм.).
Кінуцца, палезці куды-н., паспрабаваць зрабіць што-н.
Сунуўся ў дзверы, ды назад.
С. ў бойку хлопцы не адважыліся.
◊
Сунуцца з (сваім) носам (разм., неадабр.) — умешвацца не ў сваю справу.
|| незак. со́вацца, -аюся, -аешся, -аецца.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
отплесну́ть сов.
1. (скатиться назад — о воде, волне) адбі́цца, адкаці́цца;
2. (отлить, плеснув) адлі́ць, мног. паадліва́ць.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
са́льта, нескл., н.
Пераварот у паветры цераз галаву (уперад або назад). Двайное сальта.
[Ад іт. salto — скачок.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
пранасі́ць сов., в разн. знач. проноси́ть;
цэ́лы дзе́нь ~сі́ў кні́гу і вярну́ў наза́д — це́лый день проноси́л кни́гу и возврати́л наза́д;
пяць гадо́ў ~сі́ў паліто́ — пять лет проноси́л пальто́;
п. падэ́шву наскро́зь — проноси́ть подо́шву наскво́зь
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
◎ Паця́цца ’падацца назад’ (валож., Сл. ПЗБ), ’хутка пабегчы’ (ашм., Сцяшк. Сл.). Няясна. Магчыма, у выніку кантамінацыі дзеяслова цяць ’моцна, хуткім рухам ударыць’ і дзеяслова падацца (гл.).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
макрацэфа́л, ‑а, м.
Спец. Чалавек з вялікай або падоўжанай спераду назад галавой; проціл. мікрацэфал.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
спла́ваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак.
Разм. Даплысці да якога‑н. месца і прыплысці назад.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
з’е́здзіць, -джу, -дзіш, -дзіць; -джаны; зак.
1. Паехаць куды-н. і, пабыўшы, вярнуцца назад.
З. у горад.
З. па дровы.
2. што. Зрабіць непрыгодным ад частай язды або стаптаць, папсаваць частай яздой.
Калёсы зусім з’ездзілі.
З. пожню.
|| незак. з’е́зджваць, -аю, -аеш, -ае (да 2 знач.).
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
паадкіда́цца, 1 і 2 ас. адз. не ўжыв., -а́ецца; -а́емся, -а́ецеся, -а́юцца і паадкі́двацца, 1 і 2 ас. адз. не ўжыв., -аецца; -аемся, -аецеся, -аюцца; зак.
1. Адкінуцца, адваліцца тулавам назад — пра ўсіх, многіх.
П. на спінкі крэслаў.
2. Адпасці (пра многае).
Паадкідаліся шпалеры.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
Муры́цца ’жмурыцца ў гульні’ (Ян.). Славен. múriti se ’схіліць вушы назад (аб кані)’, ’схіліць галаву’, ’хітравата глядзець’. Бязлай (2, 207) генетычна суадносіць з літ. maūryti ’гультаяваць’, ’патрэсвацца’, mauróti ’капацца’.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)