Мацёнак ’хітрун’, ’шэльма’, ’дураслівец’ (Нас.). Да мот (Насовіч, 292), якое ў маг. гаворках мае значэнне ’падманшчык’ (Мат. Маг.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Пасцёнка ’мата’ (кадінк., Сл. ПЗБ). Палескае. Да сцяна (гл.). Дэмінутыўная функцыя фарманта pa‑ (…k‑a) мае другасны характар.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Прыке́міць ’прыкмеціць’ (Байк. і Некр.). Прэфіксальнае ўтварэнне ад ке́міць ’разумець, разбірацца, цяміць’ (гл.), якое не мае пэўнай этымалогіі.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Пялёсы — часцей у прыставачных утварэннях -пялёсы, гл. перапялёсы, параўн. укр. перепеля́стий ’шэры, які мае колер перапёлкі’. Гл. пяля́сы.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Рызі́наўка ’піяўка’ (добр.). Ад рызі́на (гл.), паколькі піяўка мае ўласцівасць цягнуцца, расцягвацца і падобная на палоску чорнай рызіны.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Судо́вы ’які мае адносіны да суда’ (ТСБМ, Нас., Гарэц.). З польск. sądowy ’тс’; гл. Гіст. мовы, 2, 144.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Тэкі́нскі — назва пароды белых курэй (ТС). З рус. теки́нский ‘які мае дачыненне да тэкінцаў’ (тэкінцы — туркменская этнічная група).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Млеч ’малако ў рыб’ (Сержп., Грам.), млечны ’які мае семевую вадкасць’ (валож., Сл. ПЗБ). З польск. mlecz, mleczko ’тс’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Нікара́пла ’няўклюда’ (Сл. ПЗБ). Паводле аўтараў слоўніка, зыходная форма літ. kerėpla ’нязграбная істота’; ні (< не?) мае, відаць, узмацняльнае значэнне.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Піскульга́ ’чалавек, які мае пісклявы голас’ (Бяльк.). Утворана ад піск (гл.) і суфіксаў з негатыўным адценнем -у//’ і ‑га.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)