перахварэ́ць, -э́ю, -э́еш, -э́е; зак.

1. Перанесці многа хвароб.

У дзяцінстве перахварэў усімі хваробамі.

2. Перанесці якую-н. хваробу.

Дзеці перахварэлі на адзёр.

3. перан. Перажыўшы што-н. цяжкае, супакоіцца.

П. за сына.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

нованаро́джаны, -ая, -ае.

1. Які толькі што або нядаўна нарадзіўся.

Нованароджаныя дзеці.

2. у знач. наз. нованаро́джаны, -ага, м., нованаро́джаная, -ай, ж., мн. -ыя, -ых. Той, хто адзначае дзень свайго нараджэння.

Павіншаваць нованароджанага.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

надурэ́цца, ‑рэюся, ‑рэешся, ‑рвецца; зак.

Разм. Многа, удоваль падурэць. Дзеці надурзліся за дзень.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

павыгадо́ўвацца, ‑аецца; ‑аемся, ‑аецеся, ‑аюцца; зак.

Выгадавацца, узрасці — пра ўсіх, многіх. Павыгадоўваліся дзеці.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пазажму́рваць, ‑ае; ‑аем, ‑аеце, ‑аюць; зак., што.

Зажмурыць — пра многіх. Пазажмурвалі дзеці вочы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

шчабята́ць несов., прям., перен. щебета́ть;

пту́шкі ~бе́чуць — пти́цы щебе́чут;

дзе́ці ~бе́чуць — де́ти щебе́чут

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

заці́хнуць, -ну, -неш, -не; заці́х, -хла; -ні́; зак.

1. Перастаць утвараць якія-н. гукі; перастаць шумець.

Зала заціхла.

Дзеці заціхлі.

2. перан. Аслабіць або спыніць сваю дзейнасць.

Вецер заціх.

|| незак. заціха́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

валту́зіцца, -ту́жуся, -ту́зішся, -ту́зіцца; незак. (разм.).

1. Рабіць бязладныя, хаатычныя рухі, дурэючы або стараючыся вызваліцца з якога-н. становішча.

Дзеці валтузяцца.

2. Доўга займацца якой-н. справай, важдацца.

Няма часу цяпер з гэтым в.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

падурэ́ць, -э́ю, -э́еш, -э́е; зак. (разм.).

1. Дурэць некаторы час.

Няхай дзеці трохі падурэюць.

2. (1 і 2 ас. адз. не ўжыв.). Прыйсці ў стан адурэння — пра ўсіх, многіх.

Ад ацэтону ледзь не падурэлі.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

раската́цца, ‑аюся, ‑аешся, ‑аецца; зак.

Разм. Пачаўшы катацца, захапіцца катаннем. Раскаталіся дзеці на веласіпедах.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)