падурэ́ць, -э́ю, -э́еш, -э́е; зак. (разм.).

1. Дурэць некаторы час.

Няхай дзеці трохі падурэюць.

2. (1 і 2 ас. адз. не ўжыв.). Прыйсці ў стан адурэння — пра ўсіх, многіх.

Ад ацэтону ледзь не падурэлі.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)