Verbum

АЛЕ́Г

(?—912, паводле інш. крыніц 922),

старажытнарускі князь. Паводле «Аповесці мінулых гадоў», як сваяк Рурыка (паводле інш. крыніц, Алег — ваявода Рурыка) стаў пасля яго смерці (879) рэгентам пры малалетнім кн. Ігару, княжыў у Ноўгарадзе. Рэгенцтва Алега — гіст. міф, бо да пач. самаст. княжання Ігару было не менш як 33 гады. У 882 Алег рушыў з дружынай на Пд. Заняў Смаленск. Забіўшы кіеўскіх князёў Аскольда і Дзіра, авалодаў Кіевам і зрабіў яго сталіцай. Пашырыў уладанні Русі на У, падпарадкаваўшы севяран і радзімічаў, здзейсніў 2 паспяховыя паходы на Канстанцінопаль (907 і 911). Адзін з найб. яркіх маст. вобразаў Алега створаны А.С.Пушкіным у паэме «Песня пра вешчага Алега» (1822).

т. 1, с. 236

Ждан Алег

т. 6, с. 430

Даль Алег Іванавіч

т. 6, с. 21

Даўгяла Алег Георгіевіч

т. 6, с. 66

Даўгяла Алег Міхайлавіч

т. 6, с. 66

Елісеенкаў Алег Мікалаевіч

т. 6, с. 385

Жакаў Алег Пятровіч

т. 6, с. 412

Залётнеў Алег Барысавіч

т. 6, с. 514

Каган Алег Майсеевіч

т. 7, с. 402

Камароў Алег Сідаравіч

т. 7, с. 503