Verbum

цвік м Nágel m -s, Nägel;

шаве́цкі цвік Schústerstift m -(e)s, -e;

пле́шка [гало́ўка] цвіка́ Nágelkopf m -(e)s, -köpfe;

забі́ць цвіка́мі vernágeln vt;

◊ цвік сезо́на Zúgstück der Saison [zɛ´zɔ̃:]; Clou [klu:] m -s, -s

начапі́ць áufhängen vt, ánhängen vt; (на цвік, кручок) áufhaken vt;

начапі́ць бант éine Schléife ánstecken

наткну́цца

1. (наскочыць) stóßen* vi (s) (на каго-н, што-н auf A, an A); sich áufspießen (на цвік);

2. (нечакана сустрэць) plötzlich fínden*, únerwartet begégnen (на каго-н D); zusámmentreffen* vi (s) (на каго-н mit D)

увагна́ць

1. (прымусіць увайсці, загнаць) hinéinjagen vt, hinéintreiben* vt;

2. (з сілай убіць) éinschlagen* vt, éinhämmern vt (цвік і г. д.):

◊ увагна́ць у магі́лу [труну́] каго-н j-n ins Grab bríngen*;

увагна́ць у чы́рвань каго-н j-m die Schámröte ins Gesícht tréiben*;

увагна́ць у пот каго-н j-m den Schweiß auf die Stirn tréiben*, j-n schwítzen lássen*

заганя́ць

1. hinéinjagen vt, (hin)éintreiben* vt;

заганя́ць скаці́ну ў хлеў das Vieh in den Stall tréiben*;

2. разм (стаміць) ábjagen vt, ábhetzen vt;

заганя́ць каня́ ein Pferd ábjagen [zu Tóde jágen], zuschánden fáhren*; ein Pferd zuschánden réiten* (верхавога);

3.:

заганя́ць зве́ра паляўн ein Tier hétzen [jágen];

4. разм (забіць цвік і пад.) éinschlagen* vt, tréiben* vt;

5. разм (прадаць) verklóppen vt, lósschlagen* vt, verschéuern vt

забіва́ць​^II

1. (цвік у сцяну і г. д.) schlágen* vt; zúnageln vt, vernágeln vt (цвікамі); zústopfen vt, verstópfen vt (заткнуць);

2. спарт:

забіва́ць гол ein Tor schíeßen*;

3. (на смерць) tótschlagen* аддз vt, erschlágen* vt; ermórden vt (наўмысна);

◊ забіва́ць каму-н галаву́ драбязо́й [глу́пствамі] j-m die Óhren ábreden [voll schwätzen]; j-n mit séinem Geschwätz nérven [-fn];

забіва́ць сабе́ чым-н галаву́ sich (D) etw. steif und fest éinbilden

узбіва́цца, узбі́цца

1. (напорвацца, натыкацца) stóßen* vi (s) (на каго-н, што-н auf, an A); sich áufspießen (на цвік і г. д.);

2. (нечакана сустрэцца з чым-н непрыемным) únerwartet begégnen (на каго-н, што-н D);

3. разм (з цяжкасцю ўзлезці на што-н) sich hináufarbeiten, (mit Mühe) erkléttern vt;

ён узбі́ўся на воз er klétterte auf den Wágen;

4. (здабыць, прыдбаць) áuftreiben* vt, (mit Mühe) verscháffen vt;

◊ узбіва́цца на капе́йку [на не́йкія гро́шы] zu Geld kómmen*