Verbum

забіва́ць​^II

1. (цвік у сцяну і г. д.) schlágen* vt; zúnageln vt, vernágeln vt (цвікамі); zústopfen vt, verstópfen vt (заткнуць);

2. спарт:

забіва́ць гол ein Tor schíeßen*;

3. (на смерць) tótschlagen* аддз vt, erschlágen* vt; ermórden vt (наўмысна);

◊ забіва́ць каму-н галаву́ драбязо́й [глу́пствамі] j-m die Óhren ábreden [voll schwätzen]; j-n mit séinem Geschwätz nérven [-fn];

забіва́ць сабе́ чым-н галаву́ sich (D) etw. steif und fest éinbilden