удыха́ць, удыхну́ць

1. éinatmen vt;

2. перан. (узбудзіць, абудзіць што-н.) éinflößen vt, éinhauchen vt;

удыха́ць у каго-н. му́жнасць éinflößen vt;

удыха́ць жыццё ў якую-н. спра́ву éiner Sáche (D) Lében éinhauchen

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

éinhauchen

vt

1) удыха́ць

2) перан. удыхну́ць; усялі́ць, абудзі́ць

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)