ту́заць (торгаць) zúpfen vi, zíehen* vi (за што-н. an D)

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

тузану́ць гл. тузаць

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

hale

I [heɪl]

adj.

мо́цны, здаро́вы

II [heɪl]

v.t.

1) цягну́ць сі́лай, валачы́; ту́заць

2) змуша́ць (ісьці́), заця́гваць куды́

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

nésteln

1.

vt завя́зваць, зашнуро́ўваць

2.

vi (an D) круці́ць (у руках), ту́заць (за што-н.)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

tug

[tʌg]

1.

v.t. (-gg-)

1) ту́заць

2) буксі́раваць, браць на буксі́р

We tugged the boat into shore — Мы прыцягну́лі чо́вен да бе́рага

2.

v.i.

ту́заць

The child tugged at the mother’s hand — Дзіця́ ту́зала ма́тку за руку́

3.

n.

1) вялікі вы́сілак; напру́жаньне, намага́ньне n.; заця́тае змага́ньне

2) буксі́рнае су́дна

3) гуж -а́ m.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

twitch

[twɪtʃ]

1.

v.i.

то́ргацца

2.

v.t.

ту́заць, то́ргаць

She twitched the curtain aside — Яна́ таргану́ла фіра́нку ўбо́к

3.

n.

1) су́тарга f.

2) рыво́к -ўка́ m.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

цяга́ць

1. гл. цягнуць;

2. (красці) stibítzen vt, kláuen vt, máusen vt;

3. (тузаць за што-н.) zúpfen vt, zíehen* vt (an D);

4. (валачы па зямлі) schléifen vt

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

pluck

[plʌk]

1.

v.

1) рва́ць (кве́ткі), выця́гваць

2) (at) цягну́ць, ту́заць за што

3) ску́бці (ку́рыцу)

4) Sl. рабава́ць, ашу́кваць

2.

n.

1) то́рганьне n.

2) адва́га, рашу́часьць f.

3) вантро́бы забі́тае жывёліны

•

- pluck up

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

wiggle

[ˈwɪgəl]

1.

v.i.

ту́зацца, ёрзаць

The restless child wiggled in his chair — Неспако́йнае дзіця́ ёрзаць у крэ́сьле

2.

v.t.

1) варушы́цца

2) ту́заць

to wiggle the toes — варушы́ць па́льцамі ног

3.

n.

ёрзаньне, ту́заньне n.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

ráufen

1. vt (і)рва́ць, вырва́ць, цяга́ць, ту́заць;

sich (D) die Háare ~ рваць на сабе́ валасы́;

j-n ~ цяга́ць [ту́заць] каго́-н. за валасы́

2. ~, sich бі́цца, ту́зацца; свары́цца

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)