Verbum

catastrophe

[kəˈtæstrəfi]

n.

1) катастро́фа f, стыхі́йнае бе́дзтва, вялі́кая няўда́ча, няшча́сьце n.

2) катастрафі́чны кане́ц; пагі́бель, руі́на f.

destruction

[dɪˈstrʌkʃən]

n.

1) зьнішчэ́ньне n.

2) руі́на, пагі́бель, згу́ба f.

overconfidence was his destruction — празьме́рная самаўпэ́ўненасьць загубі́ла яго́

3) разбурэ́ньне, бурэ́ньне n. (буды́нка)

shipwreck

[ˈʃɪprek]

1.

n.

1) караблекрушэ́ньне n.

2) разьбі́ты карабе́ль

3) разбурэ́ньне, разьбіцьцё n. (пля́наў); руі́на f.

2.

v.t. Figur.

буры́ць, разбура́ць, руйнава́ць; ні́шчыць

3.

v.i.

цярпе́ць караблякрушэ́ньне

wrack

[ræk]

1.

n.

1) рэ́шткі разбу́ранага, зьні́шчанага; касьця́к разьбітага (карабля́, аўтамабі́ля); лом -у m.

2) руі́на f.; разбурэ́ньне n.

2.

v.t.

аддава́ць паку́там, му́чыць

body wracked with pain — спаку́таванае ад бо́лю це́ла

wreck

[rek]

1.

n.

1) руі́на, разва́ліна f.

2) разбурэ́ньне, зьнішчэ́ньне n.

3) касьця́к -а́ m. (разбу́ранага)

The wrecks of six ships were cast upon the shore — Касьцякі́ шасьцёх разьбі́тых караблёў былі́ вы́кінутыя на бе́раг

2.

v.t.

1) разбура́ць; разва́льваць; зьнішча́ць; руйнава́ць

2) спрычыня́ць ава́рыю, зьнішчэ́ньне; руйнава́ць

utter

I [ˈʌtər]

adj.

по́ўны, абсалю́тны

utter surprise — по́ўная нечака́насьць

utter ruin — по́ўная руі́на

II [ˈʌtər]

v.t.

1) мо́віць, вымаўля́ць; каза́ць; выка́зваць

the last words he uttered — апо́шнія сло́вы, якія ён вы́мавіў

to utter one’s thoughts — выка́зваць сваю́ ду́мку

2) выкры́кваць

to utter a cry of pain — кры́кнуць ад бо́лю

3) Obsol. выпушча́ць, пуска́ць у абаро́т (падро́бленыя дакумэ́нты, гро́шы)

ruin

[ˈru:ɪn]

1.

n.

1) разва́ліна f., руі́ны pl.

The ruins of an ancient castle — Руіны старажы́тнага за́мку

2) згу́ба, загу́ба, пагі́бель f.; упа́дак -ку, заняпа́д -у m.

His enemies planned the duke’s ruin — Во́рагі кня́зя планава́лі яму́ загу́бу

Drinking was his ruin — П’я́нства было́ яго́най згу́бай

3) руі́на f.

The house had gone to ruin — Дом дайшо́ў да ста́ну руі́ны

4) банкру́цтва n.

2.

v.t.

1) даво́дзіць да руі́ны, руйнава́ць; разбура́ць; глумі́ць

2) даво́дзіць да гале́чы, да банкру́цтва

3.

v.i.

руйнава́цца, банкрутава́ць