Verbum

utter

adj.

по́ўны, абсалю́тны

utter surprise — по́ўная нечака́насьць

utter ruin — по́ўная руі́на

v.t.

1) мо́віць, вымаўля́ць; каза́ць; выка́зваць

the last words he uttered — апо́шнія сло́вы, якія ён вы́мавіў

to utter one’s thoughts — выка́зваць сваю́ ду́мку

2) выкры́кваць

to utter a cry of pain — кры́кнуць ад бо́лю

3) Obsol. выпушча́ць, пуска́ць у абаро́т (падро́бленыя дакумэ́нты, гро́шы)